DOUBT (2008)
Αμφιβολία

Σενάριο-Σκηνοθεσία: John Patrick Shanley

Παίζουν: Meryl Streep, Philip Seymour Hoffman, Amy Adams, Viola Davis

Υπόθεση

Στην συντηρητική κοινωνία της Αμερικής του ’60, σ’ ένα καθολικό σχολείο γίνεται δεκτός ο πρώτος έγχρωμος μαθητής. Το 12χρονο αγόρι θα πάρει υπό την προστασία του ο ιερέας της ενορίας. Τη σχέση όμως αυτή θα την αντιμετωπίσει καχύποπτα η καλόγρια-διευθύντρια του σχολείου, η οποία θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αποκαλύψει τις άσεμνες βλέψεις του ιερέα δίχως βέβαια να έχει καμία απόδειξη γι’ αυτό πέρα από την πίστη της στην ενοχή του.

Κριτική

Αναμφίβολα, πρόκειται για μια ταινία που βασίζεται στις δυνατές ερμηνείες των ηθοποιών της. Το cast σηκώνει το film στις πλάτες του. Εξαιρετική η ερμηνεία του Phillip Seymour Hoffman στο ρόλο του ιερέα, καλύτερη ίσως από αυτή της Meryl Streep που παρά τον επιβλητικό της χαρακτήρα στην ταινία, σε κάποια σημεία «χάνει». Πολύ καλή και η Amy Adams στο ρόλο της νεαρής καλόγριας όπως και η Viola Davis ως μητέρα του αγοριού που τα δίνει όλα στη σκηνή του διαλόγου με τη Meryl Streep. Βαθιά ηθογραφική ταινία όπου δίνεται μεγάλη έμφαση στους διαλόγους. Εξαιρετικό το κείμενο ωστόσο ο Shanley προσφέρει το ελάχιστο δυνατό στην κινηματογραφική απόδοση του έργου του με αποτέλεσμα να καταντά λίγο μονότονο και βαρετό. Δε σε καθηλώνει, δεν υπάρχει μεγάλη αλλαγή παραστάσεων. Περιέχει κάποιες, όχι και τόσο καλοδουλεμένες, συμβολικές εικόνες και είναι έντονη η θεατρική φύση του κειμένου. Το τέλος αφήνει το θεατή να αποφασίσει, δε δίνει απάντηση στο κεντρικό θέμα “αμφιβολία” και αυτό είναι το νόημα της ταινίας καθώς πρόκειται για ένα φαινόμενο που μαστίζει διαχρονικά την Αμερικανική κοινωνία. Τα λόγια του ιερέα στο τέλος μας μένουν «Η αμφιβολία μπορεί να έχει τόση δύναμη στη ζωή μας όσο και η σιγουριά». Ένας εναλλακτικός τίτλος ταινίας: Η αλήθεια είναι σκληρή υπόθεση. Γενικώς πολύ καλό και αξίζει τις πέντε υποψηφιότητες για όσκαρ, αλλά αφήνει την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. X.Δ.

Σχολιασμός Ελισσάβετ Βέλιου

Βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό του John Patrick Shanley, ο οποίος επιμελήθηκε σενάριο και σκηνοθεσία στην κινηματογραφική του μεταφορά, πρόκειται για μια ταινία καθαρά ερμηνειών και χαρακτήρων που όσο κι αν προσπαθεί για το αντίθετο «μυρίζει» θέατρο στο μεγαλύτερο μέρος της. Όταν η ουσία του κινηματογράφου είναι το λεγόμενο «show don’t tell», που τονίζει την υπεροχή που θα πρέπει να έχει η εικόνα σε σχέση με τον διάλογο, το Doubt αποτυγχάνει να μείνει πιστό σε αυτόν τον κανόνα μίας και μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στους διαλόγους και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων παρά στο στοιχείο της εικόνας.
Η ερμηνεία του Philip Seymour Hoffman (Truman Capote) στον ρόλο του ιερέα είναι εξαιρετική ενώ επίσης πολύ καλή είναι και η Amy Adams (Enchanted) στον ρόλο της αθώας νεαρής καλόγριας που γίνεται υποχείριο στη διαμάχη των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Η Meryl Streep θα μπορούσε να θεωρηθεί θαυμάσια αν δεν έφτανε σε κάποια σημεία υπερβολής που έχουν σαν τελικό αποτέλεσμα την υποβάθμιση του ρόλου της σε είδος καρικατούρας και την δυσπιστία μας για το κατά πόσο ένας τέτοιος χαρακτήρας είναι αληθοφανής. Την ευχάριστη έκπληξη και κατά την προσωπική μου άποψη τον σημαντικότερο ίσως λόγο για να παρακολουθήσει κανείς την ταινία, αποτελεί η ερμηνεία της Viola Davis στον ρόλο της μητέρας του αγοριού. Σε μία από τις πιο δυνατές σκηνές της ταινίας, την αντιπαράθεση της με την διευθύντρια Meryl Streep, έρχεται αντιμέτωπη με ένα από τα ιερά τέρατα της έβδομης τέχνης και καταφέρνει να βγει νικήτρια πέρα από κάθε προσδοκία.
Το δυνατό χαρτί της ταινίας ωστόσο είναι το θέμα της, η ίδια η αμφιβολία. Η αμφιβολία μαστίζει την Αμερικανική κοινωνία από τον θάνατο του Κένεντι και τον πόλεμο του Βιετνάμ μέχρι τις πρόσφατες αιματηρές συνέπειες της πολιτικής του Μπούς. Οι θεωρίες συνομωσίας αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της Αμερικανικής ταυτότητας, όπου κανείς σχεδόν δεν γνωρίζει ποιοι είναι οι «καλοί» και ποιοι οι «κακοί». Η διαχρονικότητα του θέματος αυτού βάζει τον θεατή σε σκέψεις από το πρώτο κιόλας πλάνο και όταν τελικά βγαίνεις από την αίθουσα δεν μπορείς παρά να αναλογίζεσαι τα λόγια του ιερέα σε κάποια στιγμή της ταινίας, ότι η αμφιβολία μπορεί να έχει τόση δύναμη και βαρύτητα στην ζωή μας όση και η ίδια η σιγουριά.