Τρίτη 9 Ιουνίου 2009


Changeling

Η Ανταλλαγή - 2008



Σκηνοθεσία: Clint Eastwood

Παίζουν: Angelina Jolie, Jeffrey Donovan, Colm Feore, John Malkovich, Jason Butler Harner, AmyRyan, Michael Kelly

Υπόθεση


Los Angeles 1928: Ένα Σάββατο πρωί, σ' ένα εργατικό προάστιο του Los Angeles, η Κριστίν χαιρετά το γιο της Γουόλτερ και πηγαίνει εκτάκτως στη δουλειά. Όταν επιστρέφει, διαπιστώνει πως ο γιος της έχει εξαφανιστεί από το σπίτι. Μια άκαρπη έρευνα ακολουθεί για την εύρεση του παιδιού και μήνες μετά, η αστυνομία βρίσκει ένα αγόρι που ισχυρίζεται ότι είναι ο εννιάχρονος γιος της Κριστίν. Η ίδια δεν το πιστεύει, αλλά αναγκάζεται να δεχτεί το αγόρι σπίτι της, πιεζόμενη από την αστυνομία. Με τον καιρό συνειδητοποιεί ότι οι γυναίκες της εποχής δεν τολμούν να αντιταχθούν στη θέληση της αστυνομίας και να αποκαλύψουν το δίκιο τους. Καταδικάζεται σε εγκλεισμό σε ψυχιατρική κλινική ως παράφρων. Στο πλευρό της, όμως έχει τον αιδεσιμότατο Briegleb ο οποίος είναι ταγμένος στην εύρεση του παιδιού και στην αποκάλυψη της αλήθειας. Η ταινία είναι βασισμένη στο βιβλίο του J. Michael Straczynski.

Κριτική

Ταυτόχρονα καθηλωτική αστυνομική ταινία και κοινωνικό δράμα. Τρία τα βασικά στοιχεία στην ταινία: ο προσωπικός αγώνας μιας μητέρας, η διαφθορά των αστυνομικών και πολιτικών Αρχών, η ανατριχιαστική ιστορία ενός ψυχοπαθούς δολοφόνου. Πολύ καλή η σκηνοθεσία του Clint Eastwood, ανθρωποκεντρική με έμφαση στις αντιδράσεις της πρωταγωνίστριας που δίνονται με φυσικότητα, χωρίς μελοδραματισμούς. Το κυρίως θέμα είναι δυνατό από μόνο του και επιτυγχάνεται εύκολα η ταύτιση του θεατή με τον κύριο ήρωα. Το κέντημα της πλοκής γίνεται με σκληρό, ρεαλιστικό τρόπο. Ποικίλες είναι οι δραματουργικές κορυφώσεις, το έργο παρουσιάζεται ελκυστικό, σκοτεινό και δίνεται έμφαση στη λεπτομέρεια. Θα μπορούσε να γίνει οικονομία χρόνου στο τέλος ωστόσο παρά τη μεγάλη έκταση του έργου, το ενδιαφέρον παραμένει αμείωτο σε όλη τη διάρκειά του καθώς και η αγωνία που δημιουργείται από τα δρώμενα και τις ανατροπές. Στην ταινία το σύστημα Αξιών απαξιώνεται, ο ανθρώπινος παράγοντας εξυψώνεται και το προσωπικό δράμα παίρνει όλα τα συναισθήματα που το χαρακτηρίζουν: πόνος, λύπη, οργή, δικαιοσύνη, σεβασμός, εξαγνισμός. Η μεταφορά της αληθινής ιστορίας σε κινηματογραφικό δράμα γίνεται αριστοτεχνικά και ο Eastwood απέδωσε πολύ καλά την εποχή. Άριστη φωτογραφία και μουσική επιμέλεια. Πολύ δυνατή η ερμηνεία της Angelina Jolie, στο ρόλο της παρουσιάζεται ως ευγενική φιγούρα, υποτονική, μία απροστάτευτη κυρία, η τραγική φιγούρα μιας μάνας. Οι ερμηνείες των υπολοίπων ηθοποιών εξίσου καλές, με τον John Malkovich να ξεχωρίζει υποδυόμενος το δυναμικό κληρικό και υπέρμαχο της δικαιοσύνης. Ένα δράμα που δεν αφήνει κανέναν αδιάφορο και στο οποίο ο ορισμός του “ολοκληρωμένου σινεμά” βρίσκει την εφαρμογή του.Δ.Χ.

ΚΡΙΤΙΚΗ: ΝΙΝΟΣ ΦΕΝΕΚ ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ


Για ακόμη μια φορά, με την ταινία του «Η ανταλλαγή», ο βραβευμένος με Οσκαρ («Οι ασυγχώρητοι») Κλιντ Ίστγουντ επιβεβαιώνει πως είναι ένας από τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες που εργάζονται σήμερα στο Χόλυγουντ. Θέμα της ταινίας, ο πεισματικός αγώνας μιας γυναίκας για την απονομή δικαιοσύνης, μέσα από τις προσπάθειές της να βρει τον εξαφανισμένο γιο της, αποκαλύπτοντας παράλληλα τη διαφθορά και την κατάχρηση εξουσίας από την αστυνομία.Η ιστορία, βασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός, καταγράφει τις προσπάθειες μιας μοναχικής μητέρας, στο Λος Αντζελες του 1928, ν' ανακαλύψει τον απαχθέντα μικρό της γιο, πράγμα στο οποίο η εκεί αστυνομία, γνωστή τότε για τη διαφθορά και τα σκάνδαλά της, όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά και, για να καλύψει την ανικανότητά της που έχει γίνει θέμα επίθεσης από τον πάστορα τοπικού ραδιοφώνου, διαστρεβλώνει τα γεγονότα, παρουσιάζοντάς της ένα άλλο παιδί και πιέζοντάς την να το δεχτεί ως γιο της. Εκείνη όμως συνεχίζει τον αγώνα, με τη βοήθεια του πάστορα, παρουσιάζοντας αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν πως αυτός δεν είναι ο γιος της, με αποτέλεσμα να την απομονώσουν σε ψυχιατρείο για να της κλείσουν το στόμα.Ο Ίστγουντ αφηγείται τον αγώνα της γυναίκας με την οικονομία και την ωριμότητα που χαρακτηρίζει όλο το τελευταίο, θαυμάσιο έργο του. Η κάμερά του αφηγείται με άνεση, μετρημένο, άψογο ρυθμό, χωρίς εξάρσεις, πάντα όμως χωρίς να παρεκκλίνει από τον κύριο στόχο του, με μια ωραία, ατμοσφαιρική μουσική (που έγραψε ο ίδιος), με εικόνες δυνατές, συχνά καφκικές, έντονα ρεαλιστικές (όπως σ' εκείνες των γυναικών στο ψυχιατρείο), με σασπένς όταν αυτό είναι απαραίτητο, οδηγώντας μας κατ' ευθείαν στο στόχο του: να μας αποκαλύψει το μέγεθος της διαφθοράς που ξεκινάει από την κορφή της πυραμίδας για να φτάσει ως τα πιο χαμηλά επίπεδα.Σχόλιο όχι μόνο πάνω σε μια συγκεκριμένη περίοδο -εκείνη της δεκαετίας του '20- αλλά και στη σημερινή εποχή μας (ας μην ξεχνάμε την υπόθεση Σίμπσον). Στις πολλές αρετές της ταινίας και οι θαυμάσιες, όπως πάντα, ερμηνείες, μ' επικεφαλής την Αντζελίνα Τζολί, που ενσαρκώνει με δύναμη και πάθος τη βασανισμένη μητέρα (ρόλο σίγουρα οσκαρικό), τον Τζον Μάλκοβιτς πολύ καλός στο ρόλο του πάστορα και τον άγνωστό μας Τζέισον Μπάτλερ Χάρνερ, τέλειο στο ρόλο του απαθούς, χαμογελαστού, κυνικού, κατά συρροή δολοφόνου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου